To share or not to share, that’s no question (3)

To share or not to share, that’s no question (3)

Doordat iedereen data ziet als goud, het voor zichzelf houdt en het liefst zo min mogelijk deelt, wordt data maar marginaal meer waard. Door data beter – maar wel bewust – te delen (delen is vermenigvuldigen, hoor ik wel eens), ontstaan nieuwe diensten. Niet de data maar de diensten leveren het goud op.

Data als toverwoord 

Het toverwoord van de huidige generatie Z is data. Iets waar al sinds hun geboorte over gesproken wordt, ruim tien jaar mee geëxperimenteerd is en waar de afgelopen vijf jaar steeds meer op gestuurd wordt. Mocht je hier nog nooit interesse in hebben getoond, dan volgt hier even een spoedcursus. Data is een verzameling bits en bytes waar je analyses op kunt loslaten om bijvoorbeeld je bedrijfsvoering te verbeteren. Nu is je Word-bestandje ook data, maar dat noemen we voor het gemak een bestand. Data is vooral uitwisselbaar via databases en die staan tegenwoordig vaak in de cloud. Deze data kan je zelf beheren en analyseren of uitwisselen met anderen. Dat kan via (bijvoorbeeld) een API die je kunt zien als een virtuele stekker tussen databases die de afspraken over data-uitwisseling beheert.

Ketensamenwerking 

Data wordt vrijwel altijd uitgewisseld in een keten van diensten. De tools leggen afspraken over de ketensamenwerking vast en de API faciliteert de afspraken van de ketensamenwerking. Door een platform op te zetten voor bijvoorbeeld het materialenpaspoort, kan een bouwer zijn geometrische data beschikbaar stellen aan de keten. In de keten kunnen onderaannemers de geometrische data via hun tools weergeven en daar data op aanvullen, bijvoorbeeld waar de objecten die zij leveren van zijn gemaakt. Dat kan door teksten, maar ook door certificaten als LCA’s of EPD’s. In het ideale geval wordt daar ook een nationale bibliotheek van materialen aan toegevoegd. Op deze manier kunnen de vormen door de onderaannemer worden verrijkt en ontstaat direct een integraal zicht in het materiaalgebruik en de circulariteit van het gebouw.

Het mooie is dat onderaannemers duurzamere aanbiedingen kunnen doen doordat het product dat zij leveren aan de voorkant al getoetst wordt op de bijdrage aan duurzaamheid. Het zou nog beter zijn als een opdrachtgever dit ook waardeert met een bonus op betere duurzaamheid. Als de bouwkolom echt oog heeft voor duurzaamheid, dan moet er ook een incentive zijn voor duurzaam gedrag; een duurzaamheidskorting (of financiering). We werken toe naar informatie van het gebouw die digitaal is gekoppeld aan de duurzaamheid en de restwaarde van de objecten, zichtbaar in één omgeving.

Digital twin 

Het droombeeld is de digital twin. Deze zorgt ervoor dat ik over veertien jaar weet wat ik met dat materiaal kan en als ik een object in het echt vervang, vervang ik hetzelfde object ook digitaal. Het is ook fijn om te weten hoe vaak dat object gebruikt is en welk onderhoud tussendoor is gepleegd. Ook hier zijn marktpartijen al geruime tijd mee bezig. In principe kan het allemaal al, maar de schaal ontbreekt.

Als BIM op basis van de ILS goed wordt uitgewerkt en de IFC-data wordt geverifieerd en getoetst alvorens dat in het Kadaster wordt toegevoegd, dan voorzie ik in die digital twin niet zo’n probleem. Het Kadaster is een veilige plek voor data en heeft nu ook een rol in het vastgoed in Nederland. Door de data daar te plaatsen en via API’s in andere platforms diensten aan te bieden, is er in mum van tijd al een zeer groot consistent volume beschikbaar. Een volume waar goud mee te verdienen is.

Wrap up: 

In mijn eerste blog schreef ik over gewoon beginnen, leren van wat je doet en hoe dat bevalt bij je klant. In mijn tweede blog heb ik verteld hoe van Wijnen deze stappen zet en hoe wij aan de hand van doelstellingen elk jaar een paar tredes op de lange duurzaamheidstrap zetten. In bovenstaand blog heb ik vooral ingezoomd op de toekomstige kansen. Kansen die we pas kunnen verzilveren als we samen genoeg volume registreren en stappen zetten. Vandaag beginnen dus!